Bijna naar Belgie...

Over enkele uren trekken we de deur van ons appartement tijdelijk achter ons dicht. We komen weer naar België om Kerst en Nieuwjaar te vieren met onze vrienden en familie aldaar. Onze valiezen zijn gepakt, maar alvorens we vertrekken, hebben jullie nog een blogje van ons te goed. Kwestie van al op de hoogte te zijn van de laatste nieuwtjes als jullie ons volgende week tegen het lijf lopen!

Op 6 december heeft Sinterklaas zich de moeite getroost om de Atlantische Oceaan over te steken. Blijkbaar waren er ook in Oregon geen stoute kindjes. Onze twee kapoentjes werden verwend met speelgoed, chocolade en marsepein. De chocolade en marsepein waren zelfs speciaal geïmporteerd vanuit België. De Heilige Man heeft smaak!

Na het bezoekje van de Sint, brak voor Thomas de laatste week van het trimester, en dus de examenweek, aan. Deze verliep zonder problemen of al te veel stress. Ondertussen kreeg hij ook al zijn rapport en kan hij trots zijn op allemaal A's. Op dit moment is Thomas officieel in vakantie. In praktijk is hij echter weer aan het studeren. Dit keer voor een "waiver-examen" van statistiek, hetgeen hem zou toelaten dit vak volgend semester te laten vallen en een interessanter (moeilijker) vak in de plaats te nemen. De examendatum: 5 januari, de dag na onze terugkeer naar de VS...

Na Thomas' examens verwenden we onszelf op een ontspannend weekendje in de "Great Wolf Lodge". Dit lokale equivalent van Center Parks wist ons allemaal te bekoren, zij het om verschillende redenen. Terwijl sommigen in hun nopjes waren met het grote waterpark met glijbanen, waren anderen enthousiast over de ontbijt- en diner-buffetten. We genoten allemaal van de Kerstsfeer die er alom tegenwoordig was, inclusief "echte" (schuim)sneeuw die op gezette tijdstippen in de Great Hall naar beneden dwarrelde.

Alvorens Marian, na haar chip-deadline, mocht uitbollen naar de Kerstvakantie, diende ze eerst nog even op reis naar Mexico. Intel heeft daar een zusterlabo, waarmee Marian een project probeert op te zetten. Het was een kort tripje (2 dagen reizen voor 2 dagen vergaderen), maar wel erg productief. Het weer was er zonnig en warm, maar daar heeft Marian spijtig genoeg niet veel van kunnen merken: luchthaven - hotel - Intel - hotel - Intel - hotel - luchthaven.

Gisteren brachten we tenslotte ook nog een bezoekje aan de gynaecoloog. Alles bleek nog steeds prima te gaan met onze baby, die al bijna 600 gram weegt! Het geslacht bleek ook nog steeds hetzelfde. Slechts sommigen onder jullie slaagden erin om dit te raden aan de hand van de echo op de vorige blog. Volledig naar Amerikaanse traditie, willen we het geslacht deze keer niet geheim houden: In april krijgen we een derde dochtertje! Thomas zal zich dus moeten weren tussen al dat vrouwelijk geweld. Of om het met de woorden van Marians collega's te zeggen: "Thomas will be seriously outnumbered!"

Baby boy of baby girl?

Onze vorige update stemt alweer van een hele poos geleden. Het is de laatste tijd weer erg druk geweest...

Thomas zit nu in de laatste eindsprint van het trimester. Volgende week is het "finals week" en dat betekent dat er deze week een heleboel werkjes, papers, enz. ingeleverd moeten worden. Marian moest voor het werk twee daagjes naar Arizona (met etentje bij Jeroen en Liesbet) en had haar langverwachte chip-deadline ("tape-out" voor de kenners) op dinsdag 1/12 om 8h 's morgens. Mits het nodige weekendwerk en "nachtje door" was het team om 7h 's morgens klaar. Het lange Thanksgiving-weekend is er wel aan moeten geloven, maar dat kan hopelijk gecompenseerd worden door wat extra daagjes verlof in de Kerstperiode.

Tussen alle drukte door vonden we toch nog tijd om een NBA-match (met Allison, Nico, Amy en een andere Thomas) en 2 Thanksgiving-feestjes mee te pikken: Thanksgiving op donderdag bij Ariel en Patrizia, en Deucegiving op zaterdag bij Colin, een collega-student van Thomas. "Deucegiving" is het minder gekende kleine broertje van Thanksgiving. Het is een feestje na Thanksgiving waarop vrienden bijeen komen om samen de overschotjes van het uitgebreide Thanksgiving-maal op te eten.

Tenslotte brachten we maandag een bezoekje aan de gynaecoloog voor de 20-weken echo. Alles bleek goed te gaan met ons kleintje en met de mama. Onze baby heeft ook z'n geslacht kenbaar gemaakt. De echo-experts onder jullie kunnen hieronder zien of we een "baby girl" dan wel "baby boy" krijgen!


Na al deze drukte zijn er wel beter tijden in zicht: Na volgende week heeft Thomas vakantie (toch als student, nog niet als assistent) en plannen we een weekendje weg met ons gezinnetje. Marian moet over een dikke week nog een trip maken naar Mexico, om haar nieuwe project op gang te trekken, maar kan daarna ook stilletjes beginnen uitbollen richting Kerstperiode. En op 24 december vliegen we weer richting Brussel!

Halloween: Check! Thanksgiving on its way!

Halloween ligt alweer even achter ons. We hebben het dit jaar gevierd op zijn Amerikaans: de kindjes mochten zich verkleden en "trick-or-treat"-en. Eerst op een Halloween-feestje op de kribbe en later ook nog op Intel. Het is een jaarlijkse traditie in de Intel Labs om alle kinderen van werknemers uit te nodigen. De meeste collega's hebben dan een grote hoeveelheid snoep in hun cubical staan, en de verklede kindjes gaan van cube tot cube om hun snoepmandje te vullen... Marie en Emma, alias Cinderella en Tinkerbel, waren erg enthousiast om te zien waar mama werkt. Meer nog nu er snoep te rapen viel! Je kan deze Halloween-traditie wat vergelijken met het Driekoningen-zingen in België. Alleen spijtig dat de kinderen hier niet eerst een liedje zingen alvorens naar het snoepgoed te grijpen.

Eens Halloween voorbij, begint iedereen af te tellen naar Thanksgiving: een lang weekend van 4 dagen en vooral... een feest om te vieren met familie of vrienden. Dit jaar zijn we uitgenodigd voor een niet zo traditionale Thanksgiving bij Ariel en Patrizia. In plaats van de gevulde kalkoen, staan er paella en pina-colada's op het menu. We hopen in het vroeg of in het laat ook nog even bij Allison en Nico te kunnen binnen springen.

Emma wordt ondertussen een echte kleuter. Ze kan nu zelf drinken uit een bekertje en als je vraagt "Waar is je neus?" wijst ze hem fier aan, en zegt "nose". Ze begint meer en meer woordjes te zeggen, zowel Nederlandse, als Engelse: Als iets haar niet aanstaat zegt ze "No no no no", een koe is een "cow", maar als haar bordje leeg is zegt ze "op", en als ze het niet op krijgt: "enoeg"! Emma weet ook goed wat ze wil. Een beetje te goed soms. De afgelopen weken kregen we driemaal een "accident-report" van haar kribbe. Dat is een verslagje dat de ouders moeten aftekenen wanneer je kindje die dag een "accidentje" beleefd heeft. Bijvoorbeeld op de knie gevallen, het hoofdje gestoten, enz. Alleen melden Emma's laatste drie accident reports niet dat ze zichzelf pijn gedaan heeft, maar wel dat ze andere kindjes pijn gedaan heeft. Omdat ze hetzelfde speelgoedje wilde als die kindjes. Emma mag dan wel de jongste van haar klasje zijn, ze laat zich duidelijk niet doen. We zullen haar nog wat beter moeten leren delen... Ze kan een voorbeeld nemen aan haar zusje!

"Pumpkin"-tijd

Halloween staat voor de deur en dan is het in Amerika "pumpkin"-tijd. Je ziet de pompoenen overal opduiken. Wij werden door Allison en Nico uitgenodigd om zoals echte Amerikanen onze pompoen zelf te gaan uitkiezen bij de "bron": de pumpkin patch...

De "pumpkin patch", zo mochten we vorige week zaterdag ondervinden, is eigenlijk een pompoenenveld, maar dan wel een met een groot circus er omheen. Aangekomen op de boerderij, neem je eerst de "hay ride" (een kar met strobalen voortgetrokken door een tractor). Na een kort tochtje over modderweggetjes kom je aan een enorm veld, waar de pompoenen voor het oprapen liggen. Ieder kan dan een pompoen naar zijn/haar smaak (grootte, vorm, kleur) uitkiezen. Wij kozen er twee uit: een grote voor mama en papa, en een mini-pompoentje voor de kindjes. Nadat deze niet onbelangrijke taak vervuld was, was het tijd voor "ontspanning": We deden ons tegoed aan een "elephant ear" (een soort smoutebollenpannenkoek), Thomas, Marie, Allison en Emma namen een ritje op de "cow train" (een treintje met wagentjes in de vorm van koetjes), en we bezochten de farmer's market. Het "corn-maze" en de "hay-pyramid" zijn voor een volgende keer...













Thuis stond ons nog het echte werk te wachten: de pompoen uithollen en er daarna een gezichtje in kerven. De uitholcapaciteiten van mama, en de kerftechnieken van papa toverden de pompoenen om in mooie lantaarns. Ze staan nu te pronken op ons balkon en elke avond mogen Emma en Marie helpen bij het aansteken van de kaarsjes.









Marie begint steeds meer te wennen aan het idee dat we er een baby'tje bijkrijgen (een broertje, volgens haar). Ze kijkt graag naar de fotootjes van de echo, en zegt dan dat het "een lief baby'tje is. Maar ook wel een beetje een gek baby'tje, want het zit in het donker!".

Vandaag gingen we tenslotte nog maar eens "prinsessen kijken". We trakteerden Marie en Emma op een namiddagje "Disney-on-ice". Marie's geconcentreerde gezichtje en twinkelende oogjes tijdens de show spraken boekdelen. Zelfs Emma was (van tijd tot tijd) geinteresseerd in wat zich op het ijs afspeelde...

Marie = drie!

Jaja, wij leven nog... Van bloggen komt er de laatste tijd wel niet zo veel meer in huis. Nu Thomas aan zijn opleiding is begonnen, en wekelijks enkele huistaken, leesopdrachten en groepswerkjes tot een goed einde moet brengen, is het weer wat zoeken naar de juiste taakverdeling en het goede ritme om ons huishouden te bestieren. Marian heeft het namelijk ook net nogal druk op het werk. Nu ja, gelukkig zien we elkaar nog heel graag, en vinden we daar dus meestal wel oplossingen voor. Met onze baby in spe is ook alles opperbest. Hij/zij heeft twee weken geleden met glans de gebruikelijke testen (nekplooimeting e.d.) na 12 weken doorstaan.

De meest memorabele gebeurtenis van de afgelopen weken is zonder twijfel de derde verjaardag van Marie op 11 oktober. Maar eigenlijk hebben we het volledige weekend benut om deze mijlpaal te vieren. Zaterdag mocht Marie al Skypend de cadeautjes van de grootouders, tantes, nonkels, kozijntjes en nichtjes openen. Alles moest meteen worden uitgeprobeerd, en vooral het kitscherige prinsessenkleed met bijbehorende attributen van Cinderella (nee, niet Assepoester), dat ze van haar tantes en nonkels had gekregen, viel uitermate in de smaak. Marie dweept de laatste tijd nogal met prinsessen. 's Avonds hebben we verder gevierd in een Mexicaans restaurant.

En dan moest het eigenlijke feest op zondag nog beginnen. De locatie hiervoor was, naar goede Amerikaanse gewoonte, een park met een grote speeltuin. We hadden een picknick-tafel voorzien van hapjes, drank en versiering (drie keer raden wat het overheersende thema was). De genodigden waren een aantal van Maries favoriete vrienden hier in de VS, en enkele kindjes van haar huidige en vroegere kribbe. Echt talrijk waren de kindjes van haar huidige kribbe niet opgekomen (Marie gaat nog maar een maand), maar met Tyler, Amelia, Olivia en Emma had ze gelukkig toch wel enkele generatiegenootjes op haar feestje. Met het weer hadden we niet echt chance, want het was in tegenstelling tot de dagen ervoor nogal winderig en een beetje koud. Ook dat hebben we niet echt aan ons hart laten komen.

De verjaardagstaart is volgens ons eveneens een vermelding op deze blog waard. Het was dan ook een super-de-luxe, felroze prinsessentaart waarop Cinderella fungeerde in het gezelschap van enkele collega-prinsessen. En de kroon die mama voor Marie had gefabriceerd was ook prachtig. Wel jammer dat we zelfs de kaarsjes niet konden aansteken door de wind, maar we hebben toch uit volle borst "Happy Birthday" gezongen ("Lang zal ze leven" hadden we anders alleen moeten zingen).

Geen wonder dus dat Marie nog lang heeft nagenoten van haar fijne feestje. 's Avonds lag ze nog een hele tijd wakker in haar bedje, en begon ze telkens weer te vertellen over alle mensen op haar feestje, haar prinsessentaart en de mooie cadeautjes die ze gekregen had. Nog 357 keer slapen en ze verjaart weer...

Ondertussen zijn we ook al naar een pumpkin-patch geweest met Nico en Allison, maar daarover meer in een volgende blogje...

Annabel en Werner

Jullie Amerikaanse correspondenten hebben twee drukke weken achter de rug. Hier volgt het verslag :

"Just-married" tortelduifjes Annabel en Werner stonden zoals verwacht op dinsdag 15 september aan onze deur, en dat hebben we gevierd met een uitgebreide barbecue. Marie moest toch een beetje bekomen van de teleurstelling dat de prinses haar prinsessekleed niet droeg, maar dat duurde gelukkig niet lang. Er viel natuurlijk veel bij te praten, en toen we allemaal moe waren en het bedtijd was, trokken Werner en Annabel zich terug in de geïmproviseerde huwelijkssuite, zoals dat hoort op huwelijksreis.

De volgende dag is Thomas dan met Annabel en Werner naar Astoria en Cannon Beach gereden (Marian moest werken). Het was een hele leuke uitstap, maar wat ons vooral nog lang zal bijblijven, is het volgende : Werner is erin geslaagd om al na 1 dagje Oregon aan de kant gezet te worden door de politie vanwege een snelheidsovertreding. Annabel kon er pas terug een beetje mee lachen, toen duidelijk werd dat Werner geen nachtje in de cel moest doorbrengen, maar er met een boete vanaf kwam. We hebben het niet aan ons hart laten komen, en zijn 's avonds lekker gaan eten (jaja, dat kan hier ook). Allison en Nico, nog 's bedankt voor de last-minute babysit!

De laatste dag van het bezoek was meteen ook de eerste schooldag voor Thomas (waarover dadelijk meer). We hebben dan ook vooral Portland verkend. 's Avonds stond Marians (of moeten we "Allisons" zeggen?) chili op het menu, en hebben we nog lekker bijgepraat bij een paar lokale biertjes. Vrijdag hebben we dan afscheid genomen voor een drietal maanden.

Thomas' academiejaar begint nu echt wel op gang te komen. Hij heeft de afgelopen weken enkele oriëntatiedagen moeten volgen, en is ook gestart met zijn assistentschap. De eerste opdracht is het opstellen van slides voor een presentatie die de prof binnenkort moet geven. Vanaf maandag starten de lessen. Hij kijkt er hard naar uit. De eerste contacten met de klasgenoten waren alvast een meevaller. De kindjes gaan nu naar de nieuwe kribbe, en dat vraagt wel enige aanpassing, al lijken ze de laatste dagen al heel wat liever te gaan. Ook de etentjes bij onze vrienden komen weer volop op gang met vorige week een gezellig en heerlijk diner bij Nico en Allison en gisteren echte Italiaanse pizza bij Veronica en Stefano.

In onze vorige blog deden we er nog wat geheim-zinnig over, maar ondertussen mag iedereen het weten : Wij zijn weer 's in verwachting! Jullie kunnen de eerste foto van ons Gustildeke (een werknaam voor alle duidelijkheid) hier bewonderen.

De "back-to-school" artikelen in de winkels hebben plaats gemaakt voor Halloween-artikelen, wat ons eraan herinnert dat we hier al bijna een jaartje zijn...

Terug in Portland

We zijn al bijna een week terug van ons tripje naar België. We vonden het geweldig om familie en vrienden terug te zien, om nog 's op z'n Belgisch te eten, drinken en winkelen,... We willen jullie allemaal nog 's bedanken om tijd voor ons te maken. Sorry als het soms wat vlug moest gaan, maar ons schema liet maar weinig ruimte voor improvisatie... We missen jullie nu al!

Hier werd ondertussen de spreekwoordelijke draad weer opgenomen. Marian, die absoluut geen verlof te veel heeft, is vanaf dinsdag weer gaan werken. Gezien het reisverloop, de jetlag, en ... je weet wel..., was dat deze week toch wel een zware opgave. Het weekend heeft welverdiende rust gebracht. En vanaf morgen gaan onze kindjes terug naar de kribbe. Thomas weet nu zeker dat hij niet permanent huisvader wil worden ;-), dus aan motivatie om het academiejaar te beginnen alvast geen gebrek bij hem.

De moedigen onder jullie zijn wellicht 's nachts opgestaan om de wedstrijden van Kim Clijsters op het US Open live te volgen. Wij konden ze echter in prime time meepikken. Een klein probleem was wel dat het dan bij ons thuis ook net etenstijd is, en normaal gezien mag er dan geen TV op. Die regel hebben we dan maar voor twee opeenvolgende dagen met de voeten getreden. De eettafel werd voor de gelegenheid zelfs vlak voor het televisietoestel geplaatst, zodat we geen punt hoefden te missen. En ons fervent, maar sportief supportersgedrag voor het "rode meisje" heeft kennelijk ook wel tot het verhoopte resultaat geleid.

En nu is het uitkijken naar Annabel en Werner. We verwachten ze ergens in de loop van dinsdag. Alleen nog uitgelegd krijgen aan Marie dat de prinses wellicht niet in haar prinsessekleed zal komen.

We komen eraan...

Rafting

Vrijdag had Thomas een dagje vrijaf. Dat wil zeggen : we hadden onze Italiaanse vriendin Lara (die zwanger is en al eens wilde "oefenen") gevraagd of ze niet op Marie en Emma wilde passen, zodat Thomas kon gaan raften met een aantal andere vrienden, o.a. Asia en Arash. Marian kon niet mee wegens geen verlof over (dat gaat exclusief naar België) en een prangende deadline op het werk. Schouwtoneel was de White Salmon River in White Salmon, WA. Een zogenaamde "white river" (heeft te maken met het schuim op de rivier) die gevoed wordt door gletsjers (Mt. Adams) en die blijkbaar heel wat afwisseling biedt. Enkele "rapids" die Thomas overleefde hebben sprekende namen zoals S-turn, Top-Drop, The Flume, Bombers' Drop, enz... De apotheose was dan om enkele meters naar beneden te donderen van de Husum Falls, en nadien toch nog in het bootje te zitten. De foto's durven we niet op deze blog zetten (o.w.v. juridische redenen), maar als jullie gaan kijken op http://www.photoreflect.com/pr3/thumbpage.aspx?e=5021938 krijgen jullie toch een idee. Foto's 103 t.e.m. 111 tonen ons avontuur op Husum Falls. Annabel en Werner, geen zin om dit in september ook eens uit te proberen?

Dansen zoals Emma...

Super-markt = super-fun?

Naar de supermarkt gaan is hier altijd een hele belevenis. Typisch dien je hiervoor de volgende keuzes te maken en uitdagingen aan te gaan:

1. Kies naar welke winkel je wil gaan: Je hebt hier werkelijk een overaanbod van supermarkten. Om er maar enkele op te noemen: Haggen, Fred Meyer, Safeway, Costco, Whole Foods, New Season, Trader Joe,... En elke keten heeft dan nog eens verschillende filialen in een straal van enkele kilometers. Op zich hoeft dit natuurlijk geen probleem te zijn. Je kiest er een die je goed vindt, en koopt daar alles (a "one stop shop"). Vele mensen hebben hier echter de gewoonte om voor verschillende producten naar verschillende winkels te gaan. Zo leerde Veronica ons de eerste week dat je bv. je vlees toch best bij New Seasons koopt, je groenten bij Fred Meyer, brood bij Whole foods en limonade bij Trader Joe. Zoveel winkelen is aan ons echter niet besteed. Wij zijn nu trouwe klant bij Fred Meyer.
2. Kies het tijdstip waarop je wil winkelen: Vele supermarkten zijn hier 7 dagen op 7, 24 uur op 24 open. Erg handig als je om 2 uur 's nachts ondekt dat je geen brood in huis hebt... Als ze niet non-stop open zijn, dan toch minstens dagelijks van 7 tot 23 uur ("seven-eleven").
3. Kies je producten uit in de winkel (en verdwaal niet): De supermarkten zijn hier eerder super-supermarkten. Vele zijn reuzengroot en hebben van elk product een gigantisch aanbod. Zo heb je bv. niet 1 soort "bonen in blik", maar wel 15 soorten. Ook de chips, cola of yoghurtpotjes nemen natuurlijk elk een volledige "rayon" in beslag.
4. Kies de niet-gesuikerde versie: Ze houden er hier nogal van om alles aan te zoeten. We dienen dus extra op te letten als we een pot yoghurt, een brood, e.d. uitkiezen. Je vindt de ongesuikerde producten wel, maar je moet ze soms ergens in een hoekje gaan zoeken.
5. Kies een winkelkar: De kindjes zijn dol op "naar de supermarkt gaan". De belangrijkste reden hiervoor is ongetwijfeld de aantrekkelijke winkelkarretjes. De fotootjes hieronder geven een beeld van het gevarieerde winkelkarretjeslandschap.

Gelukkig eindigt zo'n avontuur telkens weer in een goed gevulde koelkast (zoals het echte Amerikanen betaamt).

Nieuwe keuken

Nu denken jullie misschien : "Amai! Investeren die daar al in een nieuwe keuken!" Bijgevoegde foto kan dan misschien enige verduidelijking brengen. Nu onze kindjes de hele dag thuis zijn bij Thomas en het gezelschap van andere kinderen moeten missen, vonden wij het geoorloofd hen eens extra hard te verwennen met een superdeluxe speelgoedkeukentje. Het meubel dat zo ongeveer onze halve woonkamer in beslag neemt, was meteen een grote hit, en lijkt bovendien een goed drukkingsmiddel om Marie het duimen af te leren. Als ze duimt, verdwijnt het keukentje immers onverbiddelijk in een andere kamer.
Het weer is hier momenteel prachtig! Nu ja, zo prachtig dat het zonder airco soms wel wat te warm is. We geraken 's avonds dan ook niet altijd meteen in slaap. Gelukkig zijn er dan voldoende activiteiten om ons af te matten : vrijdag een Belgisch etentje, zaterdag een Italiaans huwelijksfeestje, en zondag opnieuw een etentje met een hele bende in een Perzisch restaurant. Ook het zwembad biedt soms een verfrissende uitweg.
Enkele weekends geleden zijn we met enkele van onze goede vrienden hier naar Sauvie Island gereden om bessen te plukken. Oregon staat bekend voor z'n bessen en de "U-pick"-formule, waarbij je zelf mag (of moet) plukken, en betaalt per geplukte kilo (of eigenlijk pound). Het eilandje ligt op een kwartiertje rijden van onze woonst in de Columbia rivier. Het was weer 'ns heel leuk! Een bes in de doos, een in de mond...

Lang, warm, 4th of July weekend!

Het weerbericht liet het beste vermoeden voor het verlengde weekend van "the 4th of July", en de voorspelling bleek gelukkig correct (ter informatie : 92 graden Fahrenheit komt overeen met 33 graden Celcius). Zowel op vrijdagavond als op zaterdagavond waren we immers uitgenodigd voor een barbecue. Vrijdag waren we te gast bij Jos en Hilde, een Belgisch koppel dat al een 9-tal jaren in Oregon woont met hun kindjes. Er waren nog twee andere koppels met Belgische roots en jonge kinderen aanwezig (vreemd genoeg allemaal dochters, 7 in totaal). Heel leuk om met zo'n weer te kunnen genieten van een mooie tuin, om herinneringen te kunnen ophalen aan Belgie, en om vergelijkende beschouwingen te maken tussen de Belgische/Europese aanpak en de Amerikaanse. Het was heel gezellig.


Zaterdag mochten we dan op bezoek bij vrienden van het eerste uur, Patrizia en Ariel. Zij gaan binnenkort verhuizen naar New Mexico, en aangezien Ariel nu al tijdelijk naar daar moet voor opleiding, hebben ze de nationale feestdag benut om een soort van afscheidsfeestje te organiseren. De avond werd afgesloten met vuurwerk alom, dat hier blijkbaar maar twee maal per jaar (4th of July en Nieuwjaar) verkocht mag worden.


Gisteren was er plots lichte paniek ten huize Plomteux. We kregen te horen dat onze kribbe (waar de kindjes normaal vanaf 14 september opnieuw zouden starten) zou sluiten. Dat nieuws was al 1,5 week bekend, maar ze waren ons vergeten in te lichten. Gelukkig is het aanbod hier momenteel veel groter dan de vraag als een gevolg van de economische crisis. Na een dagje zoeken heben we dus al heel wat alternatieven gevonden voor onze kindjes. Zou dat in Belgie ook lukken op 1 dag? Soit, onze werk- en studeerplannen blijven dus overeind.

Tylers feestje

Onze kindjes gaan nu al een maandje niet meer naar de kribbe. Maar ze hebben er de afgelopen maanden wel goed genetwerkt. En dat resulteerde enige tijd geleden in een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van Tyler, een vriendje van Marie dat drie jaar werd. Het festijn ging door in een nabijgelegen park met speeltuin, waar simultaan nog een vijftal andere verjaardagspartijtjes plaatsvonden. Een mooie gelegenheid voor de ouders om elkaar wat beter te leren kennen, en een goed excuus om ongegeneerd pizza en cupcakes te verorberen en zich nog eens te laten gaan op de speeltuin. De kindjes hebben zich ook goed geamuseerd, hoor.

Studio Hillsboro

7 juni zijn jullie allemaal naar de stembus geweest. Wij niet. Voor Europa mag je enkel stemmen vanuit een EU-lidstaat. Waarom het voor de regionale verkiezingen niet kon, is ons niet helemaal duidelijk. Het lijkt erop dat het een beetje te duur was om alle Belgen in het buitenland aan te schrijven. En, hoe kan het ook anders... er is blijkbaar ook een communautair probleempje met Belgen die vanuit het buitenland stemmen (weliswaar enkel bij federale verkiezingen, maar "tout se tient", he). Dat heeft ons echter niet weerhouden om de uitslagen en debatten rechtstreeks te volgen vanuit "Studio Hillsboro". Met dank aan de website van de VRT die de verkiezingsshow live streamde!

7 juni was ook de dag waarop wij bezoek kregen van Tommy. Die had even 1.000 km gereden vanuit San Francisco om ons nog eens te zien. Hij had er wel voor gezorgd dat dit kon gebeuren in comfortabele omstandigheden, zoals jullie zelf kunnen zien op de foto's. Marie en Emma waren meteen weer dikke vriendjes met Tommy (wij natuurlijk ook). Jammer genoeg was hij maadagmorgen al weer vroeg weg om de natuurwonderen in Oregon en Californie van wat dichter te gaan bekijken.













Sinds eind mei blijven de kindjes overdag thuis bij Thomas. Een job voor Thomas vinden hadden we al even opgegeven. Zo kunnen we wat sparen tot september wanneer het academiejaar hier begint en Thomas' studie start. En zo krijgt Thomas de kans om wat quality time door te brengen met zijn lieve dochters...