Marie = drie!

Jaja, wij leven nog... Van bloggen komt er de laatste tijd wel niet zo veel meer in huis. Nu Thomas aan zijn opleiding is begonnen, en wekelijks enkele huistaken, leesopdrachten en groepswerkjes tot een goed einde moet brengen, is het weer wat zoeken naar de juiste taakverdeling en het goede ritme om ons huishouden te bestieren. Marian heeft het namelijk ook net nogal druk op het werk. Nu ja, gelukkig zien we elkaar nog heel graag, en vinden we daar dus meestal wel oplossingen voor. Met onze baby in spe is ook alles opperbest. Hij/zij heeft twee weken geleden met glans de gebruikelijke testen (nekplooimeting e.d.) na 12 weken doorstaan.

De meest memorabele gebeurtenis van de afgelopen weken is zonder twijfel de derde verjaardag van Marie op 11 oktober. Maar eigenlijk hebben we het volledige weekend benut om deze mijlpaal te vieren. Zaterdag mocht Marie al Skypend de cadeautjes van de grootouders, tantes, nonkels, kozijntjes en nichtjes openen. Alles moest meteen worden uitgeprobeerd, en vooral het kitscherige prinsessenkleed met bijbehorende attributen van Cinderella (nee, niet Assepoester), dat ze van haar tantes en nonkels had gekregen, viel uitermate in de smaak. Marie dweept de laatste tijd nogal met prinsessen. 's Avonds hebben we verder gevierd in een Mexicaans restaurant.

En dan moest het eigenlijke feest op zondag nog beginnen. De locatie hiervoor was, naar goede Amerikaanse gewoonte, een park met een grote speeltuin. We hadden een picknick-tafel voorzien van hapjes, drank en versiering (drie keer raden wat het overheersende thema was). De genodigden waren een aantal van Maries favoriete vrienden hier in de VS, en enkele kindjes van haar huidige en vroegere kribbe. Echt talrijk waren de kindjes van haar huidige kribbe niet opgekomen (Marie gaat nog maar een maand), maar met Tyler, Amelia, Olivia en Emma had ze gelukkig toch wel enkele generatiegenootjes op haar feestje. Met het weer hadden we niet echt chance, want het was in tegenstelling tot de dagen ervoor nogal winderig en een beetje koud. Ook dat hebben we niet echt aan ons hart laten komen.

De verjaardagstaart is volgens ons eveneens een vermelding op deze blog waard. Het was dan ook een super-de-luxe, felroze prinsessentaart waarop Cinderella fungeerde in het gezelschap van enkele collega-prinsessen. En de kroon die mama voor Marie had gefabriceerd was ook prachtig. Wel jammer dat we zelfs de kaarsjes niet konden aansteken door de wind, maar we hebben toch uit volle borst "Happy Birthday" gezongen ("Lang zal ze leven" hadden we anders alleen moeten zingen).

Geen wonder dus dat Marie nog lang heeft nagenoten van haar fijne feestje. 's Avonds lag ze nog een hele tijd wakker in haar bedje, en begon ze telkens weer te vertellen over alle mensen op haar feestje, haar prinsessentaart en de mooie cadeautjes die ze gekregen had. Nog 357 keer slapen en ze verjaart weer...

Ondertussen zijn we ook al naar een pumpkin-patch geweest met Nico en Allison, maar daarover meer in een volgende blogje...