Terug van weggeweest

We zijn terug in Belgie... Niet voor even, maar voorgoed. Nu ja, voorlopig toch, he... ;-)
.

Eerst was er nog Thomas' graduation op 10 juni. Best wel eens grappig om te zien hoe dat er in de VS aan toegaat (met kostuums en dergelijke). En zoals reeds vermeld was Thomas "commencement speaker", en dus moest hij voor een publiek van meer dan 1000 mensen een 10-tal minuten spreken. Best wel spannend, maar te horen aan de reacties tijdens en na de ceremonie heeft hij het er goed van afgebracht.

.

En daarna was het verhuizen geblazen. Op enkele dagen tijd verkochten we de laatste grote stukken van onze inboedel, en verscheepten we de rest naar Belgie. Op donderdag 16 juni moesten we immers uit ons appartement. Aangezien we pas een vlucht naar Belgie hadden op 20 juni, moesten we nog een aantal daagjes onderdak zien te vinden. Nico en Allison waren zo lief om hun huis met ons te delen, en om onze (voorlopig) laatste etmalen in Oregon mee kleur te geven. We zullen ze missen, maar zijn vastbesloten om ze snel nog 's te gaan bezoeken.

.

De vlucht was geen pretje met onze drie kapoenen, maar met mammie erbij konden we toch weer overschakelen van een "zone defense" naar een "one-on-one defense". En de delegatie die ons in Schiphol stond op te wachten, maakte ook veel goed.

.

En wat zijn nu zo onze eerste indrukken, nu dat we terug in Belgie zijn? Dat het hier toch maar pover gesteld is met mobiliteit en dienstverlening. Misschien moet er maar eens iemand voorstellen om een grote brug te bouwen in Antwerpen, zodat de huidige doorgangswegen ontlast worden. Of misschien kunnen we de procudere vereenvoudigen om "Amerikaanse" expats te domicilieren (een soort van snel-(terug-)Belg-wet?). Over de politieke situatie zullen we maar zwijgen, zeker?

.

En toch voelt het goed om weer "thuis" te zijn...

Mammie to the rescue

We konden het niet meer aan... ;-)
.
Emma die niet naar de kribbe mocht vanwege haar gebroken arm. Thomas die in de laatste rechte lijn zat van zijn MBA, veel deadlines had, en vaak 's avonds les had. Marian die haar job bij Intel moest afronden, en tegelijk al haar nieuwe job probeerde vorm te geven, en natuurlijk de verhuis...

Onze mammie (Thomas' moeder) had maar een woord nodig om een vlucht richting Portland te boeken, en ons uit de nood te helpen. Ze is nu al een drietal weken bij ons. Ze past op Emma, en helpt ons met de strijk en dergelijke. Wat een verlichting :-)






Ondertussen loopt het hier echt wel een beetje op z'n einde. We zijn volop onze inboedel aan het verkopen. Marie had gisteren haar "graduation party" op de kribbe, en Thomas heeft de zijne vanavond. Hij is wel een beetje zenuwachtig, want zijn medestudenten hebben hem genomineerd als "commencement speaker". Als dat maar goed afloopt...