zondag 25 oktober 2009

"Pumpkin"-tijd

Halloween staat voor de deur en dan is het in Amerika "pumpkin"-tijd. Je ziet de pompoenen overal opduiken. Wij werden door Allison en Nico uitgenodigd om zoals echte Amerikanen onze pompoen zelf te gaan uitkiezen bij de "bron": de pumpkin patch...

De "pumpkin patch", zo mochten we vorige week zaterdag ondervinden, is eigenlijk een pompoenenveld, maar dan wel een met een groot circus er omheen. Aangekomen op de boerderij, neem je eerst de "hay ride" (een kar met strobalen voortgetrokken door een tractor). Na een kort tochtje over modderweggetjes kom je aan een enorm veld, waar de pompoenen voor het oprapen liggen. Ieder kan dan een pompoen naar zijn/haar smaak (grootte, vorm, kleur) uitkiezen. Wij kozen er twee uit: een grote voor mama en papa, en een mini-pompoentje voor de kindjes. Nadat deze niet onbelangrijke taak vervuld was, was het tijd voor "ontspanning": We deden ons tegoed aan een "elephant ear" (een soort smoutebollenpannenkoek), Thomas, Marie, Allison en Emma namen een ritje op de "cow train" (een treintje met wagentjes in de vorm van koetjes), en we bezochten de farmer's market. Het "corn-maze" en de "hay-pyramid" zijn voor een volgende keer...













Thuis stond ons nog het echte werk te wachten: de pompoen uithollen en er daarna een gezichtje in kerven. De uitholcapaciteiten van mama, en de kerftechnieken van papa toverden de pompoenen om in mooie lantaarns. Ze staan nu te pronken op ons balkon en elke avond mogen Emma en Marie helpen bij het aansteken van de kaarsjes.









Marie begint steeds meer te wennen aan het idee dat we er een baby'tje bijkrijgen (een broertje, volgens haar). Ze kijkt graag naar de fotootjes van de echo, en zegt dan dat het "een lief baby'tje is. Maar ook wel een beetje een gek baby'tje, want het zit in het donker!".

Vandaag gingen we tenslotte nog maar eens "prinsessen kijken". We trakteerden Marie en Emma op een namiddagje "Disney-on-ice". Marie's geconcentreerde gezichtje en twinkelende oogjes tijdens de show spraken boekdelen. Zelfs Emma was (van tijd tot tijd) geinteresseerd in wat zich op het ijs afspeelde...

zaterdag 17 oktober 2009

Marie = drie!

Jaja, wij leven nog... Van bloggen komt er de laatste tijd wel niet zo veel meer in huis. Nu Thomas aan zijn opleiding is begonnen, en wekelijks enkele huistaken, leesopdrachten en groepswerkjes tot een goed einde moet brengen, is het weer wat zoeken naar de juiste taakverdeling en het goede ritme om ons huishouden te bestieren. Marian heeft het namelijk ook net nogal druk op het werk. Nu ja, gelukkig zien we elkaar nog heel graag, en vinden we daar dus meestal wel oplossingen voor. Met onze baby in spe is ook alles opperbest. Hij/zij heeft twee weken geleden met glans de gebruikelijke testen (nekplooimeting e.d.) na 12 weken doorstaan.

De meest memorabele gebeurtenis van de afgelopen weken is zonder twijfel de derde verjaardag van Marie op 11 oktober. Maar eigenlijk hebben we het volledige weekend benut om deze mijlpaal te vieren. Zaterdag mocht Marie al Skypend de cadeautjes van de grootouders, tantes, nonkels, kozijntjes en nichtjes openen. Alles moest meteen worden uitgeprobeerd, en vooral het kitscherige prinsessenkleed met bijbehorende attributen van Cinderella (nee, niet Assepoester), dat ze van haar tantes en nonkels had gekregen, viel uitermate in de smaak. Marie dweept de laatste tijd nogal met prinsessen. 's Avonds hebben we verder gevierd in een Mexicaans restaurant.

En dan moest het eigenlijke feest op zondag nog beginnen. De locatie hiervoor was, naar goede Amerikaanse gewoonte, een park met een grote speeltuin. We hadden een picknick-tafel voorzien van hapjes, drank en versiering (drie keer raden wat het overheersende thema was). De genodigden waren een aantal van Maries favoriete vrienden hier in de VS, en enkele kindjes van haar huidige en vroegere kribbe. Echt talrijk waren de kindjes van haar huidige kribbe niet opgekomen (Marie gaat nog maar een maand), maar met Tyler, Amelia, Olivia en Emma had ze gelukkig toch wel enkele generatiegenootjes op haar feestje. Met het weer hadden we niet echt chance, want het was in tegenstelling tot de dagen ervoor nogal winderig en een beetje koud. Ook dat hebben we niet echt aan ons hart laten komen.

De verjaardagstaart is volgens ons eveneens een vermelding op deze blog waard. Het was dan ook een super-de-luxe, felroze prinsessentaart waarop Cinderella fungeerde in het gezelschap van enkele collega-prinsessen. En de kroon die mama voor Marie had gefabriceerd was ook prachtig. Wel jammer dat we zelfs de kaarsjes niet konden aansteken door de wind, maar we hebben toch uit volle borst "Happy Birthday" gezongen ("Lang zal ze leven" hadden we anders alleen moeten zingen).

Geen wonder dus dat Marie nog lang heeft nagenoten van haar fijne feestje. 's Avonds lag ze nog een hele tijd wakker in haar bedje, en begon ze telkens weer te vertellen over alle mensen op haar feestje, haar prinsessentaart en de mooie cadeautjes die ze gekregen had. Nog 357 keer slapen en ze verjaart weer...

Ondertussen zijn we ook al naar een pumpkin-patch geweest met Nico en Allison, maar daarover meer in een volgende blogje...