Sinterklaas en Koning Winter

Sinterklaas was dit jaar in een gulle bui. Wellicht had die goede heilige man toch wel wat sympathie (of compassie) met onze kindjes die zich de laatste maanden zo hard hadden moeten aanpassen. Hij en zwarte piet hadden zich zelfs de moeite getroost om het speelgoed uit Mechelen over te brengen. Marie was ook danig in haar nopjes met haar nieuwe poppenhuis. Emma haar moment kwam een dagje later, toen we haar 7de vermaanddag vierden.












Ondertussen zijn bijna alle dozen uitgepakt, en hebben de meeste spullen een plaatsje gekregen in ons appartementje. Het is daardoor wel wat overvol geworden, maar voelt toch ook wat meer als "thuis" aan.

Koning Winter heeft hier een eerste ferme prik uitgedeeld. Eind vorige week hoorden we al de eerste waarschuwingen dat we onze verplaatsingen tot een minimum dienden te beperken, dat er zo veel mogelijk van thuis uit diende gewerkt te worden, dat de creche misschien zou worden gesloten, dat we moesten zorgen dat we eten in huis hadden,... Aanvankelijk dachten we nog dat die Amerikanen wat overdreven. Zo hebben we het aangedurfd om zaterdagavond nog naar het noordoosten van Portland te rijden voor een "Eggnog party". Juf Kelsey (van het kinderdagverblijf) was voor de gelegenheid onze babysit.

Zondagmorgen lag er dan een prachtig romantisch sneeuwtapijtje. Marie en mama hebben ervan geprofiteerd om een korte wandeling te maken. Overdag hebben we kerstversieringen in zoutdeeg gemaakt, en 's avonds wilden we een bezoekje brengen aan de plaatselijke chinees, normaal op wandelafstand. Het charmante winterweer was ondertussen echter ontaard in een kleine sneeuwstorm. Toen we dan helemaal verkleumd bij de chinees aankwamen, bleek die gesloten te zijn o.w.v het sneeuwweer. En alsof dat allemaal nog niet genoeg tegenslag was, galmde Frank Sinatras "Let it snow, let it snow, let it snow" sarcastisch door de straatluidsprekers. Uiteindelijk hebben we dan toch beschutting gevonden bij de Italiaan. Het was trouwens indrukwekkend om te zien hoe een zaak die normaal overvol zit nu amper clienteel had.

Maandag lag het openbaar leven hier ook zo goed als stil. Marian werkte thuis. De kindjes hebben we toch maar naar de creche gebracht (die dichterbij is) zodat er toch in rust gewerkt kon worden. En ook voor de volgende dagen wordt er nog gevaarlijk winterweer aangekondigd, en weten we niet of we op het werk geraken en of de creche open zal zijn. We hebben voor de zekerheid toch maar wat gehamsterd...