Emma 6 maand!

Op de dag die de geschiedenis zal ingaan als die waarop senator Barack Obama verkozen werd tot 44ste president van de Verenigde Staten, vierden wij Emmas 6de vermaanddag. We vierden zo lang dat we dit historische moment ei zo na misten. Van een spannende verkiezingsnacht was er dus absoluut geen sprake. We hebben toch maar een glaasje Cava gedronken op "onze" nieuwe president.

Dit weekend zijn we zaterdag opnieuw naar Portland getrokken. We bezochten er de grootste speelgoedwinkel van de stad om een kleine prospectie te houden voor het nakende Sinterklaasfeest. We konden niet nalaten Marie nu alvast een buggy'tje cadeau te doen. 's Avonds gingen we uit eten met een superleuk Italiaans koppel, enkele van de weinige vrienden die we hier momenteel al hebben.

's Zondags hebben we de kust dan een beetje verkend. Die ligt op ongeveer een uurtje rijden, en is totaal verschillend van onze Belgische kust. Woeste rotspartijen, kliffen, grote niveauverschillen, prachtige baaien en stranden, en allemaal nog tamelijk onbezoedeld. Het weer was van een bijna stormachtige en mistige aard, wat het maken van foto's bijna onmogelijk maakte, maar de mystieke sfeer en ruigheid van de natuur maakte toch wel indruk op ons. Een vette pannekoek en een fruitpapje zetten ons weer met de natte voetjes op de grond.

Het valt trouwens op hoe snel je hier middenin de natuur zit. Op vijf minuten rijden zit je al temidden van prachtige landschappen. En je hoeft de mooie plekjes niet op te zoeken, want het is bijna overal mooi. De steden en suburbs kunnen ons voorlopig nog wat minder charmeren. Wat dat betreft is Europa toch wel gezelliger vinden wij.

Een andere meevaller is de kindvriendelijkheid hier. Mensen maken voortdurende vriendelijke complimentjes over onze "zoontjes" (hun haartjes zouden dringend eens wat moeten groeien). Overal is men ruim voorzien van kinderstoeltjes, speelgoed en animatie. De meeste restaurants zijn eerder luidruchtig en niet al te sjiek, waardoor je je nooit moet generen voor slechtgeluimde of lawaaierige kindjes.

Er wordt ook al af en toe eens geinformeerd of Thomas al een job heeft gevonden. Wat dat betreft willen we de verwachtingen wat temperen. We gingen er sowieso vanuit dat dit even zou duren. De applicatie voor de werkvergunning is ingediend. Uiterlijk binnen 90 dagen krijgen we een antwoord. In afwachting gaan we zeker al wat bedrijven screenen en op zoek naar jobs. Effectief solliciteren is wat lastiger. Aangezien Thomas op dit ogenblik nog niet mag werken, is het voor veel bedrijven wellicht een beetje vergezocht om een sollicitatie nu al in overweging te nemen. Van krapte op de arbeidsmarkt is hier voorlopig immers geen sprake meer, maar dat hadden jullie misschien al opgevangen. Nu goed, we blijven hoopvol, maar het vroegst haalbare zal wellicht een job omstreeks januari of februari zijn. Er is voorlopig nog wel werk genoeg thuis. Zo is bijvoorbeeld onze verscheepte inboedel reeds geland op Amerikaanse bodem, en moet nu door de douane geraken. Joepie, binnenkort eten we niet meer met platieken bestek!