De ouders van Thomas, mammie en pappie, zijn woensdag terug naar België gevlogen. We waren een beetje triestig dat we afscheid moesten nemen, maar gelukkig zien we elkaar in augustus al terug! Het voorbije weekend zijn we er nog een laatste keer samen op uitgetrokken. Deze keer voor 3 dagen, aangezien maandag een "national holiday" (Memorial day) was en Marian dus niet moest werken.
We trokken naar Crater Lake, het enige National Park dat Oregon rijk is. Maar wat voor een! Het is een meer op ongeveer 1800m hoogte. Zo een 3000 jaar geleden barstte er een vulkaan uit, wat een reusachtige krater (9km lang, 5km breed, 0.5km diep) achterliet. In de daaropvolgende eeuwen vulde de krater zich met regenwater en sneeuw tot een prachtig meer. Dat is overigens de enige manier waarop er water in kan, en eruit kan enkel door verdamping. Het gevolg is een spiegelglad wateroppervlak dat de lucht en wolken haarfijn weerspiegelt.
Het park van Crater Lake is slechts 4 maanden per jaar open. Daarbuiten ligt er te veel sneeuw om er te geraken. Het was trouwens het eerste weekend van het jaar dat het park bezocht kon worden. De sneeuw was gedeeltelijk geruimd, maar lag op sommige plaatsen toch nog meer dan 2 meter hoog, zoals de foto toont!Verder laten we de foto's voor zich spreken. Wij waren alleszins sprakeloos... Jaloers? Wil je het ook eens zien? Wel, je bent altijd welkom hier in Oregon!
2 opmerkingen:
Ziet er inderdaad tof uit! Het kriebelt hier om eens langs te komen, maar ik ga niets beloven!
Leuk jullie avonturen door foto's, berichtjes,... vanuit België te kunnen volgen!
Prachtig meer! Toen wij daar passeerden al meer dan een half jaar geleden stond het bos daar nog te branden. En nu ligt er sneeuw... straf! Geniet nog van de uitstapjes!!! Groetjes!
Een reactie posten