Na regen ...

Deze week is er veel beter nieuws met betrekking tot Thomas' toekomstplannen. Eerst viel de toelatingsbrief van Portland State in de bus (hadden we eigenlijk al wel een beetje verwacht), en een paar dagen later vernamen we dat Thomas een van de gegeerde assistentschappen toegewezen krijgt. Zo'n assistentschap betaalt een beetje, maar is vooral interessant omdat je volledige inschrijvingsgeld van dat jaar kwijtgescholden wordt (voor een non-resident bedraagt dat zo'n $20,000 USD per jaar). Daardoor worden de studies dus ook financieel een beetje haalbaar. Het is nu dus vrijwel zeker dat we vanaf september terug een fulltime student/assistent in ons gezinnetje hebben. Nu alleen nog hopen dat onze visa probleemloos verlengd geraken.

Verder gaat het leven hier zijn gewone gangetje. De kindjes doen het allebei heel erg goed. Emma kan al flink rechtstaan, en zal waarschijnlijk snel kunnen stappen. Marie gaat overdag zonder pamper naar de kribbe, en soms komt ze zelfs met dezelfde broek weer naar huis. Marian moet hard presteren, maar doet haar job graag.

We proberen de Belgische cultuur hier ook wat ingang te laten vinden. Zaterdag hebben we voor een hele bende mosselen met handgesneden frietjes klaargemaakt. Iets waar we in Belgie misschien niet zo snel aan zouden beginnen, maar hier heb je toch net iets meer de drang om je land en cultuur op de kaart te zetten.

En natuurlijk kijken we ook uit naar de komst van mammie en pappie. We verwachten ze zaterdag. Als de varkensgriep nu maar geen roet in het eten gooit...